Hij komt per post, onze hond. Op de verjaardag van mijn schoonmoeder in Amersfoort: een blikje Blits met een condoleancekaart. We schieten allemaal in de lach. Dat kunnen we, omdat we al veel om hem hebben gehuild. Het duurt even voordat ik het blikje durf te openen.
Tussen hapjes zalm met kaviaar door vraagt ze het me: “En waar werk jij?” Als ik vertel dat ik docent ben op het mbo, zie ik een wonderlijke emotie. Onder de blauwe oogschaduw verschijnt eerst afschuw en daarna bewondering. Dan dept ze haar gestifte lippen en zwijgt glimlachend.
